മഴയുടെ നൊമ്പരങ്ങള്‍ കേള്‍ക്കാന്‍
മരം കാത്തിരുന്നു
യാത്ര പറഞ്ഞു പോകും
മഴയുടെ കണ്ണുനീരിന്‍ ശേഷിപ്പ്
മാറോട് ചേര്‍ത്ത് അടുത്ത സംഗമത്തിനായി
മരം കാത്തിരുന്നു ...
നിന്‍റെ കണ്ണു നീരാലാണ്
എന്റെ ഹൃദയ താളം
നീ പിണങ്ങിയാല്‍
പൊഴിഞ്ഞു വീഴും
എന്‍ പീലികള്‍ ഒരു
കദന കഥയുടെ നൊമ്പരങ്ങളാകും
അന്ന് പുഴ ചിരിച്ചത്
നീ എന്നെ ചുംബിക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടാണോ ?
എന്റെ ഹൃദയത്തിലേക്ക്
നീ പെയ്തിറങ്ങിയപ്പോള്‍
നിന്‍റെ വേദനകളെ അടക്കം ചെയ്ത
കല്ലറയായി എന്‍ നെഞ്ചകം ....
ഈ വഴിത്താരയില്‍
ഏകനാണ് ഇന്നു ഞാന്‍ ..
ശിഖരങ്ങള്‍ വാടി
ഹൃദയം മരണ മൊഴി എഴുതുന്നു
ഇനിയും നീ മൌനങ്ങള്‍ക്ക്
കൂട്ടിരിക്കുന്നോ ...?
No comments:
Post a Comment